Η
μικρή σκανδιναβική χώρα, ήταν γνωστή ως η πατρίδα της Nokia, της εταιρεία-κολοσσού της κινητής τηλεφωνίας. Από το 2003 και μετά η Φιλανδία έχει τραβήξει το ενδιαφέρον παγκόσμιων ερευνών
για την ποιότητα ζωής και κυρίως για τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα που καταλαβάνει στους διαγωνισμούς του PISA (programme international student assessment).
Στοιχεία του Φιλανδικού εκπαιδευτικού συστήματος:
- Συγκρινόμενη με τα στερεότυπα του ελληνικού μοντέλου εκπ/σης -πολλές ώρες εξοντωτικού διαβάσματος για εξετάσεις και παπαγαλία- η επιτυχία της Φινλανδίας είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επειδή τα φινλανδικά σχολεία αναθέτουν λιγότερη δουλειά στο σπίτι και απασχολούν τα παιδιά με ένα πιο δημιουργικό τρόπο.
- Όλα τα σχολεία είναι δημόσια, απλά μόνο ένας μικρός αριθμός ανεξάρτητων σχολείων υπάρχει στην Φιλανδία και ακόμα και αυτά χρηματοδοτούνται από το δημόσιο. Δεν επιτρέπεται σε κανένα να επιβάλλει δίδακτρα. Δεν υπάρχουν ούτε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο καθένας στην Φινλανδία παρακολουθεί ένα δημόσιο σχολείο, είτε μιλάμε για παιδικό σταθμό είτε για διδακτορικό δίπλωμα.
- Στη Φινλανδία όλοι οι καθηγητές και οι διοικούντες έχουν κύρος, αξιοπρεπή μισθό και μεγάλη αίσθηση του καθήκοντος (είναι πολύ υπεύθυνοι). Απαιτείται μεταπτυχιακό για να μπορέσει κάποιος να μπει στο επάγγελμα και τα προγράμματα εκπαίδευσης δασκάλων είναι ανάμεσα στα πιο εκλεκτικά επαγγελματικά σχολεία στη χώρα. Αν ο δάσκαλος δεν είναι σωστός, είναι ευθύνη του διευθυντή να το παρατηρήσει και να το αντιμετωπίσει.
- Ο κύριος οδηγός της φινλανδικής εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η ιδέα ότι κάθε παιδί πρέπει να έχει την ίδια ακριβώς ευκαιρία να μάθει, ανεξάρτητα από το οικογενειακό ιστορικό, εισόδημα, ή γεωγραφική προέλευση. Η εκπαίδευση λογίζεται κυρίως και πάνω απ’ όλα όχι ως ένα τρόπος να παράγει σταρ επιδόσεων, αλλά ως ένα όργανο για να εξισορροπήσει την κοινωνική ανισότητα.
Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το άρθρο
“What Americans keep ignoring about Finland’s school success” της Anu Partanen