Η έλλειψη πειθαρχίας αποτελεί αντικοινωνική συμπεριφορά

Στην παιδαγωγική & την ψυχολογία και πάντα στις προσεγγίσεις και συζητήσεις μας με εκπαιδευτικούς και γονείς λέμε πως η έλλειψη πειθαρχίας αποτελεί αντικοινωνικότητα. Τους κανόνες και τις υποχρεώσεις τις βιώνεις μέσα από τον άλλο. Η τιμωρία έχει διπλό σκοπό: 1. Να παραδειγματίσει τους άλλους ώστε να αποφύγουν μια παραβατική συμπεριφόρα και 2. Να νουθετήσει, να σωφρονίσει να φέρει στο σωστό δρόμο αυτόν που παρέβηκε έναν νόμο ή και κανόνα.
Στο σχολείο τώρα ή και στο χώρο της οικογένειας επιδιώκουμε την εσωτερική πειθαρχία ή αλλιώς την αυτοπειθαρχία. Αυτό απαιτεί ΧΡΟΝΟ!! Σαν πρώτο βήμα δημιουργούμε το συμβόλαιο με το μαθητή ή το μέλος της οικογένειας. Τα πρέπει και δεν πρέπει. Αυτά τα θέτουμε από κοινού και τα συν-αποφασίζουμε όλοι και δεσμευόμαστε ότι η παραβίαση πέρα από την επίπτωση την αρνητική που θa έχει στα συναισθήματα του σημαντικού άλλου (πατέρα,συμμαθητή, φίλου κ.λ.π) δηλαδή θα τον στεναχωρήσει, θα έχει κατά περίπτωση και το ΧΑΣΙΜΟ κάποιων προνομίων. Εδώ πρέπει να είμαστε πιστοί και με συγκεκριμένη αδιαπραγμάτευτη θέση. Το σπάσιμο του συμβολαίου σημαίνει αυτόματα ποινή (πάει κάποιο προνόμιο). Πάντα όμως εξηγούμε το γιατί και προσέχουμε τα μηνύματα που δίνουμε  μέσω των μη-λεκτικών μηνύματων (μορφασμούς ουφ!! κλπ).

Σε κάθε περίπτωση στοχεύουμε μακροπρόθεσμα σ' αυτό που έλεγε ο Καζαντζάκης: Η ανάληψη της ευθύνης αποτελεί την υπέρτατη ελευθερία!!!