......ο εκφοβισμός συχνά συμβαίνει όταν τα παιδιά απομονώνονται ή όταν το υπόλοιπο σύνολο τα αντιμετωπίζει ως “διαφορετικά”. Αν δεις κάποιο παιδί που κάθεται μόνο του, μπορείς να πας να καθίσεις μαζί του ή να δεις τι συμβαίνει. Είναι επίσης σημαντικό και ως γονείς να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να κάνουν φιλίες με διαφορετικούς τύπους παιδιών, είτε στο σχολείο είτε και έξω από αυτό, και να μάθουν να συναναστρέφονται με διαφορετικούς τύπους παιδιών, είτε σε ό,τι αφορά την κουλτούρα, την καταγωγή και την ηλικία είτε πρόκειται για μια ευρεία ποικιλία προσωπικοτήτων, αξιών και τρόπων έκφρασης.
Πώς θα νιώσει το παιδί ασφάλεια ώστε να ανοιχτεί για ό,τι βιώνει;
Το να νιώθει το παιδί ότι μπορεί να έρθει να σου μιλήσει είναι θεμελιώδες για να μπορέσεις να διαχειριστείς τέτοιες καταστάσεις. Πολύ πιο συχνά από ό,τι νομίζουμε, τα παιδιά δεν μιλάνε για το ότι δέχονται εκφοβισμό-μπούλινγκ. Δεν το μοιράζονται από μόνα τους και χρειάζεται ο γονέας να κάνει λίγο τον «ντετέκτιβ» όταν υποψιάζεται κάτι. Ρωτάμε «πώς ήταν η μέρα σου στο σχολείο;», αλλά τα παιδιά ποτέ δεν απαντούν σε αυτό. Χρειάζεται να ρωτάμε πράγματα όπως «Με ποιον έπαιξες σήμερα;», «Τι καλό ή κακό συνέβη σήμερα;». Να ανοίξουμε μια συζήτηση για το ποιοι είναι οι φίλοι του παιδιού, με τι παιχνίδια παίζουν, ειδικά όσο είναι μικρά, γιατί πρέπει να καταλάβουν τις δυναμικές και να προστατεύσουν τον εαυτό τους από το να εκφοβίζονται. Το να προστατευθεί ένα παιδί από τον εκφοβισμό είναι περίπλοκο, γιατί τα αίτια ποικίλλουν. Πολλές συμβουλές αναφέρουν πως, αν ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού, έτσι το προστατεύουμε από το μπούλινγκ. Ίσως. Αλλά πριν από αυτό πρέπει το παιδί να μάθει ποιες συμπεριφορές συνιστούν εκφοβισμό, γιατί μερικές φορές είναι πολύ λεπτά τα όρια.
Ποιο είναι το πιο συχνό λάθος που κάνει ένας γονέας όταν πρέπει να διαχειριστεί μια κατάσταση στην οποία το παιδί του έχει πέσει θύμα εκφοβισμού;
Να υποτιμήσει τη σοβαρότητα του περιστατικού. Ακόμα κι αν η κατάσταση για εσάς ως ενήλικα δεν φαίνεται τόσο σοβαρή, δεν μπορούμε να την υποβαθμίσουμε στο παιδί, επειδή δεν έχει μια ενήλικη κατανόηση της κατάστασης και των συναισθημάτων. Αυτό που συνέβη σε αυτό ίσως είναι το χειρότερο πράγμα που έχει συμβεί στη ζωή του. Δεν μπορούμε λοιπόν να υποβαθμίσουμε το ότι τα παιδιά έχουν έρθει και μας έχουν μιλήσει. Πρέπει να επικυρώσουμε τα συναισθήματά τους και πρέπει να τους κάνουμε να δουν ότι είμαστε ένα έμπιστο άτομο στο οποίο μπορούν να έρθουν και να μιλήσουν. Ακόμα κι αν το περιστατικό είναι πραγματικά αρκετά ασήμαντο, πρέπει να τους κάνουμε να νιώσουν ότι είμαστε στο πλευρό τους και ότι είμαστε εδώ για να τους ακούσουμε. Αν δεν το κάνουμε αυτό και το υποβαθμίσουμε, ο κίνδυνος είναι ότι, αν συμβεί κάτι πιο σοβαρό, μπορεί να μη μας το πουν.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου