Η εκπαίδευση κατά τον Φρέιρε υποφέρει από την αρρώστια της αφήγησης. Ο εκπαιδευτικός μιλάει για την πραγματικότητα σαν να αυτή να είναι στατική, ακίνητη, στεγανή κι είναι ικανός να την περιγράψει και προβλέψει με ακρίβεια. Αυτή η κούφια πολυλογία είναι η "τραπεζική" αντίληψη της εκπαίδευσης. Οι μαθητές & οι μαθήτριες χάνονται εξαιτίας της έλλειψης δημιουργικότητας καθώς η γνώση γεννιέται μόνο με την ανακάλυψη κι αυτή επιτυγχάνεται μέσα από μια γεμάτη ελπίδα αναζήτηση που οι άνθρωποι, οι μαθητές και οι μαθήτριες πραγματοποιούν μέσα στον κόσμο, μαζί με τον κόσμο κι ο ένας για τον άλλο. Στην "τραπεζική¨αντίληψη ο δάσκαλος παρουσιάζει τον εαυτό του στους μαθητές του σαν το αναγκαίο αντίθετό τους, θεωρώντας την αμάθειά τους απόλυτη και δικαιολογώντας έτσι την ίδια την ύπαρξή του. Όμως η αγωγή αρχίζει με την άρση της αντίφασης και της συμφιλίωσης δασκάλου-μαθητή έτσι που και οι δύο είναι δάσκαλοι και μαθητές (κάτι που προσφέρει σαν δυνατότητα η ώρα της Ευέλικτης Ζώνης.. αν εφαρμοστεί σωστά-ερευνητικά). Η παιδεία με την κυριολεκτική της έννοια ( Προβληματίζουσα αντίληψη) συνίσταται σε ενεργήματα γνώσης κι όχι σε ματαβιβάσεις πληροφοριών που προετοίμασε ο εκπαιδευτικός στο γραφείο του. Είναι μια κατάσταση μάθησης όπου το γνωστικό αντικείμενο μεσολαβεί ανάμεσα στους παράγοντες της γνώσης (στον εκπαιδευτικό από τη μια και τον μαθητή από την άλλη). Τελικά η προβληματίζουσα εκπαίδευση στηρίζεται πάνω στη δημιουργικότητα και δυναμώνει την αληθινή σκέψη και δράση πάνω στην πραγματικότητα κι έτσι ανταποκρίνεται στον προοροσμό των ανθρώπων ως όντων που τότε μόνο είναι αυθεντικά, όταν επιδίδονται στην έρευνα και τη δημιουργική αλλαγή.
Η Αγωγή του Καταπιεζομένου -Πάουλο Φρέιρε
Παπαδόπουλος Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου