Συχνά η ανάδυση μιας «κοινωνίας της
γνώσης», υπονοεί ή εννοεί, ότι στους ραγδαία αναπτυσσόμενους και προσοδοφόρους
τομείς της οικονομίας διαπιστώνεται μια δραματική αναβάθμιση της ανθρώπινης
εργασίας που στηρίζεται στη γνώση. Αλλά τι είδους γνώση πρέπει
να παρέχουμε στους μαθητές και τις μαθήτριές μας, σε μια εποχή στην οποία η
γνώση απαξιώνεται ως προς τη χρηστική της αξία μέσα σε λίγα χρόνια; Και τι συμβαίνει επίσης με τους ανθρώπους που
βλέπουν τις γνώσεις τους να χάνουν την αξία τους εξαιτίας των αλλαγών στην
παγκόσμια οικονομία και παράλληλα ότι η οργανωμένη κοινωνία έχοντας να επιλέξει
ανάμεσα στη δυνατότητα αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού των γνώσεων αυτών ή στη
δυνατότητα περιθωριοποίησης των ανθρώπων, επιλέγει τη δεύτερη δυνατότητα, επειδή υπολογίζεται ότι η επιλογή αυτή είναι οικονομικά πιο συμφέρουσα ή
επειδή εκτιμάται ότι στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των οικονομιών η
περιθωριοποίηση των ανθρώπων όχι μόνο δεν αποτελεί πρόβλημα για την ανάπτυξη της
οικονομίας αλλά αντίθετα ίσως αποτελεί λύση;
Η απάντηση σ’ αυτές τις περιπτώσεις
είναι η καλλιέργεια «Ικανοτήτων Κλειδιά» όπως: η δημιουργικότητα, η ικανότητα
θεωρητικής σκέψης, η αυτονομία, η ικανότητα σχεδιασμού και ανάλυσης, η
εξαιρετική προθυμία για ομαδική εργασία και συνεχή ανταλλαγή πληροφοριών, η
ευελιξία και η ικανότητα αυτόνομης επίλυσης προβλημάτων. Οι ικανότητες αυτές μπορούν
να δώσουν τη δυνατότητα στο άτομο και να αντιμετωπίζει το δυναμικό περιβάλλον
μέσα στο οποίο βιώνει και ταυτόχρονα να αναπτύσσει συνεργασίες διεκδικώντας ένα
καλύτερο αύριο, όχι μόνο για το ίδιο, αλλά για το κοινό καλό. Δηλαδή την
απόκτηση εκείνων των ικανοτήτων που προστατεύουν από τη διολίσθηση στον
κοινωνικό αποκλεισμό, την περιθωριοποίηση και την ανέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου